گل نر گس دلم دیوانه توست 

 اسیر نرگس مستانه توست                      

دل من چون گدای بی نصیبی است                 

که محو شوکت شاهانه توست                         

اگر سوزی دلم صد بار ای یار                       

بدان خاکسترش دیوانه توست                      

دهی خاکسترش بر باد اگر هم                     

سرانجامش مقیم خانه توست                            

دلم مرغ و توصیادی در این دشت                      

«دلم در بند آب و دانه توست»                           

اگر عشق تو باشد کعبه دل                                   

جهانی در طواف خانه توست                                    

توئی ساقی که در جامت عقیق است                            

می عشق خدا پیمانه توست                                    

تو شمع بزم عشق عارفانی                                       

دو عالم سر به سر پروانه توست                         

سروده برادر گرامیمان «رها»

آقا جون امام رضادلم برات پر می زنه            گدای همیشه رو ببین داره در می زنه

آقا شرمنده ام از اون همه لطف و کرمت        آقا تنگ دل من می خوام بیام تو حرمت

چی می شه ای آقاجون درد من دوا کنی     گره کور من تو زندگی تو وا کنی

آقا من جز در خونه ات جای دیگه نمی رم    اونقده می گم رضا رضا رضا تا بمیرم

غیر درگاه تو مولا دیگه من جا ندارم           خود تو خوب می دونی غیر تو مولا ندارم

اونقده با نوکرات هستی تو آقا مهربون       نشده از حرمت دست خالی بیام بیرون

خوب می دونی به حال ما چی می گذره    گدا رو ببین آقا منتظره یک نظره

گوشه چشمی به من کن جون زهرا مادرت   یه چیزی بده آقا جون جواد به نوکرت

آقا عشقم اینه تا نفس دارم صدات کنم      جون ناقابل مو همین جوری فدات کنم

کی می گه تو غریبی غریب که عاشق نداره   روز و شب اینهمه عاشق به خاکت سر می زاره

حرم قشنگ تو هیچی دیگه کم نداره          زائرت وقتی می یاد تو حرمت غم نداره

غریبا توی بقیع شمع و چراغی ندارن          نه ضریح و نه حرم حتی رواقی ندارن

زائرای مدینه عقده هاشون وا نمی شه       چرا قبر مادرت فاطمه پیدا نمی شه