مقدمه:

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

ثـــبت اســــت بر جریــده عالــم دوام او
نوشته ای که پیش رو دارید سر گذشت و ماجرای مردی عاشق و شیدا است.مردی که بسیاری از حالتهای شوریدگی هایش همچنان در حافظه و سینه بسیاری از بازاریها و  مردمان قدیم و پا به سن گذاشته تهران باقی و زنده است. مردی که یاد و خاطره اش هنوز از سر زبانهای بسیاری از اهالی محله های اطراف بازار تهران نیفتاده است. در این سال که سال 1379 هجری شمسی است و این نوشتار برای اولین بار به چاپ می رسد هنوز مردها و زن های زیادی را می توان پیدا کرد که همچنان صورت و چهره مردی را در یاد و در ذهن دارند که در روز عاشورا فقط مشاهده حالت و قیافه اوهر بیننده ای را منقلب و محزون و گریان می کرد.

آن مرد عاشقی بود که بر حسب ظاهر تمرینِ عشق نکرده بود. او عارفی بود که سیر و سلوک نکرده بود. او واصلی بود که ریاضت نکشیده بود. شاید برای بعضی ها باور کردنی نباشد اما او توبه کننده ای بود که به یکباره عاشقی دلسوخته شده بود. او به یکباره عبدی متّقی و پرهیزگار و انسانی مهذب ونمونه و مثالزدنی شده بود، او به یکباره از همه نفسانیات و لذتهای پوچ و بی ثمره دنیا دل بریده و خداپرستی واقعی شده بود و براستی که او یکشبه ره صد ساله پیموده بودو آزاد شده امام حسین (علیه السلام) بود. او نظر شده جگر گوشه زهرای مرضیه (سلام الله علیها) بود. او کشش و جذبه ولایت به جانش افتاده بود....

ادامه مطلب را در پست پایین با عنوان «ماجرای توبه رسول ترک - قسمت اول»  بخوانید...