حاج اسماعیل دولابی(ره) می فرماید:

یک وقتی هم پیرمردی بود که در مجلس گریه می‏کرد. بعد از چهار جلسه دیدم پشت سر من می‏آید. او را می‏شناختم. می‏گفت: من پیرمرد بدبختی هستم. چهل پنجاه سال است که به خانواده‏ام خیلی بد کرده‏ام. حالا زنم متوجه شده است و می‏گوید: تو عوض شدی. آمده‏ام به شما بگویم: چه خاکی بر سرم بریزم؟ گفتم: حالا دیگر خاک کربلا بر سرت بریز... این‏ها چراغی است که خدا روشن می‏کند. اگر دیدی گذشته‏ات بد بوده و خیلی تاریک است، زیاد غصه نخور، این چراغ برای علاج است.

کتاب طوبای محبت