ذکر یاحسین

         صد مرده زنده می شود از ذکریاحسین

                                    ارباب ما معلم عیسی ابن مریم است

مدتها بود دنبال شعر زیر می گشتم تا اینکه در وبلاک nokteha.parsiblog.com آنرا با توضیحاتی یافتم که برایتان نقل می کنم:

دکتر ابراهیم باستانی پاریزی در کتاب خود (از پاریز تا پاریس) در ذیل سفرنامه عراق می‌نویسد: در کنار مسجد کوفه خرابه‌های ساختمان عظیم دارالاماره (قصر حکومتی) کوفه هنوز باقی است. این خرابه‌ها با پی‌های محکم پر پهنا بسیار دیدنی است؛ ظاهرا در همین دارالاماره بود که «حضرت امیر» علیه‌السلام فرمان می‌راند. در همین جا بود که «عبیدالله بن زیاد» فرمان قتل مسلم را داد، و بعد سر حضرت حسین علیه‌السلام را در محرم 61 هجری در برابر او در همین دارالاماره قرار دادند. در 64 هجری بود که «مختار ثقفی» به کمک مردم کوفه انقلاب کرد و به همراهی بیست هزار تن ایرانی، 48 هزار تن از مسببین حادثه کربلا را کشت؛ فرمانهای مختار هم در همین دارالاماره صادر و اجرا می‌شده است. سه سال بعد «مصعب بن زبیر» از مکه به کوفه آمد و مختار را مغلوب ساخت و او و همه اطرافیانش را کشت، و در 67 هجری بر همین دارالاماره مستولی گشت. 5 سال بعد (72 هجری) «عبدالملک مروان» خود به کوفه آمد و کلک مصعب را در همین جا کند. بدین ترتیب ظرف ده سال این دارالاماره ناظر آشفته‌ترین اوضاع روزگار بوده است. می‌گویند وقتی عبدالملک بر تخت کوفه نشسته بود و سر مصعب را بر سپری در مقابلش نهاده بودند، پیرمردی (گویا عبدالملک عمرواللیثی) نزد عبدالملک آمد و شعری به عربی خواند که عبرت‌آموز عبدالملک باشد؛ این شعر را بعدها یک شاعر ایرانی (آقا صادق تفرشی) به این صورت ترجمه کرد:
نادره پیری ز عرب هوشمند.....................................گفت به عبدالملک از روی پند
زیر همین قبه و این بارگاه...................................روی همین مسند و این دستگاه
بر سپری چون سپر آسمان.................................تازه سری بود و از آن خون چکان
سر که هزارش سر و افسر فدا.......................................صاحب دستار رسول خدا
دیدم و دیدم که ز ابن زیاد....................................دید و چها دید؟ که چشمم مباد!
کار به مختار چو چندی فتاد....................................دستخوشش شد سر ابن زیاد
از پس چندی سر آن خیره‌سر..........................................بُد برِ مختار به روی سپر
باز چو مصعب سر و سردار شد..................................دستخوش او سر مختار شد
و این سر مصعب بود ای نامدار.......................................تا چه کند با سر تو روزگار
حیف که یک دیده بیدار نیست.................................هیچ کس از کار خبردار نیست
نه فلک از گردش خود سیر شد...................................نه خم این طاق سرازیر شد
مات همینم که درین بند و بست..............این چه طلسمی است که نتوان شکست

کی میشه سر روی شش گوشه بذاریم - مهدی اکبری

جهت اجرا روی لینک زیر کلیک کنید:

http://ghame-tanhae.persiangig.ir/akbari.wma

هر چه دارم از ناحیه حضرت علی اصغر (علیه‌السلام) است

جناب آقای جلالی نقل کردند:
روزی درخدمت آقای شیخ جعفر آقای مجتهدی بودم ایشان در حالی که بسیار منقلب بودند، تعریف کردند:

چند سال پیش که در قم بسر می‌بردم روز عاشورا به شدت مریض بودم و به طوری درد سراسر وجودم را فرا گرفته بود که نمی‌توانستم از رختخواب برخیزم.
طبق معمول همه ساله در آن روز هم مراسم عزاداری و قمه زنی در منزل برپا بود. در همان هنگام با حال سختی که داشتم متوسل به حضرت علی‌اصغر (علیه‌السلام) شدم و حالتی به خصوص برایم پیدا شد و صحنه‌هایی را مشاهده کردم. از جمله دیدم سقف اتاق شکافته شد و نور عجیبی از آسمان به طرفم آمد به حدی آن نور شدید بود که از شدت آن چشمانم را بستم و بعد از چند لحظه که چشمانم را باز نمودم و سرم را بالا آوردم دیدم بانویی در حالیکه طفلی را در آغوش دارند در مقابلم نشسته‌اند.
در همان حال به من فهماندند که آن دو بزرگوار حضرت رباب و حضرت علی‌اصغر (علیهما‌السلام) می‌باشند.
سپس ایشان فرمودند:

 آقای جلالی هر چه که دارم و به هر کجا که رسیده‌ام از ناحیه حضرت علی‌اصغر (علیه‌السلام) و توسل به ایشان بوده است.

اینجا بود که کلام ایشان با گریه‌های پی در پی قطع و مجلس به یک جلسه توسل مبدل گشت...

جناب آقای حاج فتحعلی تعریف کردند:
در یکی از دفعاتی که آقا مجتهدی در بیمارستان آیت الله گلپایگانی بستری شدند تمام اطباء بالاتفاق به آقا گفتند: شما اصلاً نباید گریه کنید، و در غیر این صورت نابینا خواهید شد. آقا در جواب به آنها فرمودند:

« ما بدون گریه بر حضرت امام حسین (علیه‌السلام) نمی‌توانیم زنده بمانیم. »

   شیخ جعفر مجتهدی می فرمودند:

   چهل سال است سرمان را بر روی دستمان گرفته ایم تا بفرمایند کجا تقدیم کنیم.

   در راه تو زار و خسته می باید رفت             زنجیر جنون گسسته می باید رفت

   با چشم به خون نشسته می باید دید        با پای دلٍ شکسته می باید رفت

                                                                 لاله ای از ملکوت - صفحه 189- شعر از آقای محمد علی مجاهدی (پروانه)

   و نیز می فرمودند:

   ما بدون گریه بر حضرت سید الشهدا(علیه السلام) نمی توانیم زنده بمانیم.

   ما طفل مکتبیم و بود گریه درس ما

                                                   ای دل بکوش تا سبق خود روان کنیم

                                                                 لاله ای از ملکوت - صفحه 172

یک مطلبی  از شیخ جعفر مجتهدی برایتان نقل می کنم. ایشان می فرمودند:

ما بدون گریه بر حضرت سید الشهدا(علیه السلام) نمی توانیم زنده بمانیم.

ما طفل مکتبیم و بود گریه درس ما

                                                  ای دل بکوش تا سبق خود روان کنیم

                                                                 لاله ای از ملکوت - صفحه 172

این کشته فتاده به هامون حسین توست

این کشته فتاده به هامون حسین توست     

                                               وین صید    دست و پازده در خون حسین تست

این ماهی فتاده به دریای خون که هست                    
                                                      زخم از ستاره بر تنش افزون حسین تست   

این خشک لب فتاده و ممنوع از فرات                             
                                                      ز خون او زمین شده جیحون حسین تست   

این شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه                
                                                        خرگاه زین جهان زده بیرون حسین تست
پس روی در بقیع و به زهرا خطاب کرد                
                                                                     مرغ هوا و ماهی دریا کباب کرد  

کای مونس شکسته دلان حال ما ببین                
                                                           ما را غریب و بی کس و بی آشنا ببین
اولاد خویش را که شفیعان محشرند                
                                                                     در ورطه عقوبت اهل جفا ببین

تنهای کشتگان همه در خاک و خون نگر             
                                                            سرهای سروران همه بر نیزه ها ببین

آن تن که بود پرورشش در کنار تو               
                                                                   غلطان به خاک معرکه کربلا ببین